Καθώς η ιστορία πάλι θα αρχίσει ένα τέλος μια αρχή και όλη η δύναμη στα χέρια μου
προσπέρασα και ξέχασα τα καλοκαίρια μου την θάλασσα την άμμο και τον ήλιο στα λημέρια μου
θυμάμαι νύχτες έντονες στο Κερατσίνι Δραπετσώνα Χαραυγή ο Πειραιάς είναι η αγάπη μου
όσο και αν γίναν εφικτά όλα τα πάθη μου πάντα θα βρω τον τρόπο για να αφήσω το σημάδι μου
ο χρόνος πέρναγε οι μέρες ήταν έντονες και τα αισθήματα ήτανε αμοιβαία σε ένα σύνολο που κάτι θα το έκανε πιο γρήγορο από μικροί μεγάλοι καταλήξαμε παρέα
θυμάμαι το πρωί σχολείο το βράδυ πάρκο θυμάμαι ιστορίες κάθε βράδυ από την μάνα μου
θυμάμαι τον πατέρα μου ποτέ να μην τον είχα όπως και να χει πέρασε πάει στο μονοπάτι του
κάθε στιγμή και κάθε σκέψη είχε αντίκτυπο πήρα μεγάλη φόρα ήθελα να μεγαλώσω εμπειρίες
της ζωής από τότε μέχρι και σήμερα δεν ήξερα τα έμαθα αλλά δεν θα πεισμώσω
ίσως αυτό να με έκανε πιο δυνατό σε όλη την σκέψη και να μην το βάζω κάτω στην ζωή μου έχουν περάσει φίλοι για φίλοι γνωστοί και σκύλοι αλλά οι σκύλοι έμειναν στο πλάι μου μαζί μου
και όσο για τα ξενύχτια που πάλι κάναμε και πάλι θα τα κάνουμε όταν συναντηθούμε σε ένα μίσος δύο ρόλοι για το σήμερα και σήμερα η ώρα έχει περάσει όμως και πάλι θα βρεθούμε
ίσως τα πούμε πιο πάνω από τα σύννεφα καθώς κοιτάω το άπειρο δεν πάω παραπέρα είναι η ζωή μου που μου τα κάνει όλα περίπλοκα και ότι αγαπώ έχω μάθει να κάνω πέρα
για αυτό και γράφω τα κομμάτια μου ρε μάτια μου να βγάλω ότι έξω από το μέσα μου πηγάζει
κάποιοι άνθρωποι με ξέχασαν με πείραξε πολύ βγάζω το Ξ διότι δεν τους είχα και ανάγκη
ποτέ δεν πήγα με το σύνολο δεν πήγαινα και ήξερα ότι ήθελα μόνος το κυνηγούσα
όσο παραμελούσα ζούσα κάθε στίχο μου στον χτύπο μου κάθε παλμό του ονείρου κυνηγούσα
όσο για αυτούς κάτι τους έτυχε και μάθανε ότι όλα τα ανούσια είναι πλούσια στο είναι τους
σου δίνω στίχο που αν δεν βγάλεις την ανάλυση θα έχεις προκατάληψη να ακούς μόνο τους χτύπους σου
και δεν θα αλλάξει τίποτα δεν περιμένω κάποιο θαύμα ο κύκλος πέρασε δεν είναι το ελιξήριο
έχω περάσει τόσα πράγματα και αυτές οι καταστάσεις με κάνανε να γίνω Dilitirio