Կարող ա լոկ խոսք ա պետք, որ սիրտս թոթափեմ...
Տող տող էլ կապեմ տող տող կապրենք:
Ընտանիքը ենթադրում ա գաղափարական կապեր,
ծնունդի ժամանակ թե ճանապարհին դեպի ամպեր...
Ախր համբերի վարպետ, կավը գիտի պնդանալ, պետք չի շտապել,
բարդ մատեր ստանալու համար ձեռք շոշափել,
լույսից չնեղվելու համար մութը նկատել...
Պետք ա մուտքը նկատել, մտնել դուռը,
քոռը սրել վախտին, որ դառնա ամենասուրը,
պետք ա բացառել ծարավը եթե կաթում ա ջուրը,
եթե նույնիսկ կաթ-կաթ - կյանքը շարունակվում ա:
Բանակցում եմ իմ հետ, ինքս իմ ի դեպ
ինքս ինձ հակասում եմ, ինքս ինձ իներտ
ինքս ինձ հերիք, ինքս թերի,
լրացնում եմ նորը, հինը (խառը) տետրերից...
Թյուրիմացություն ա հոգեկանս, իսկ դրսից դե-
րասանական պրոֆեսիոնալիզմ ա, ինձ դրդի դե-
պի առողջությունը, սկիզբն այսինքն, ինձ փրկի, էս
օգնության հառաչ չի, այլ դիմում ուղված երկինք, որտև
դավաճա՞ն եմ - հա, անաչա՞ռ եմ - չեն ասե...
Ոչ նրանք ումից ամենաշատն եմ էդ սպասե։
Իմ ոճն ա իրերին տալ շունչ, քաղել դասերը, կը-
հակաճառեն չնայած հետս շատերը...
Դիմապակուն շքամ ճաքեր, էդքան մշուշը` երկրորդ։
Ես սլանում էի մտքերով, այսինքն քշում շուրջերկրյա
ու ինձ չէր հուզում կարծիք, անվտանգության բարձիկ,
նստում եմ հաշվի հիմա ու զգույշ, որ չբացվի...
Խոսում եմ կոդավորելով, որտև խոսում եմ իմ համար,
փորձում եմ ապաշխարել, բայց որ օրինակելի դառնա։
Չշպարել կիրքը սիրով, սիրելուց չշտապել մթնի։
Լոյալ մնալ խնդրին չէ` լուծելու ցանկությունին։
Ասում են պետք ա գաղափարախոսություն,
երևի հենց էդ ա տանում փակուղի...
Առհասարակ ես էլ փլվում դրա պակասից,
բայց մտածում եմ մեկ-մեկ` սենց էլ գլորող եմ կյանքը...
Ես still հավաքում եմ լեգոյով տնակս,
կեսից լեգոները փոխում քարերով։
Ու եթե կենացները քաղցրանում են, իմ
կենացները սկսել են ավարտվել ճառերով...
Ծովը` ճայերով, սովը` մտածված։
Լույսը` ջահերով, մաշնեն` մգացված։
Ինչ էղավ անցյալում ընդեղ էլ մնաց։
Ու դեռ մնաց, մնաց մի քիչ էլ...
Աջ ձեռս` մանկությունս, ձախ ձեռս` հիերոգլիֆ,
սրտիս` կարյերայիս սկիզբը, վզիս` վերնագիր...
Չկա վերջնագիր։
Ես խզբզում եմ քանի սիրտս բաբախում ա։
ED.WORLD - Gaghaparakan kaper (feat. GAGSO) Lyrics
ED.WORLD - Gaghaparakan kaper (feat. GAGSO) Lyrics
Official
We currently do not have these lyrics.
If you would like to submit them, please use the form below.
We currently do not have these lyrics.
If you would like to submit them, please use the form below.
English
Կարող ա լոկ խոսք ա պետք, որ սիրտս թոթափեմ...
Տող տող էլ կապեմ տող տող կապրենք:
Ընտանիքը ենթադրում ա գաղափարական կապեր,
ծնունդի ժամանակ թե ճանապարհին դեպի ամպեր...
Ախր համբերի վարպետ, կավը գիտի պնդանալ, պետք չի շտապել,
բարդ մատեր ստանալու համար ձեռք շոշափել,
լույսից չնեղվելու համար մութը նկատել...
Պետք ա մուտքը նկատել, մտնել դուռը,
քոռը սրել վախտին, որ դառնա ամենասուրը,
պետք ա բացառել ծարավը եթե կաթում ա ջուրը,
եթե նույնիսկ կաթ-կաթ - կյանքը շարունակվում ա:
Բանակցում եմ իմ հետ, ինքս իմ ի դեպ
ինքս ինձ հակասում եմ, ինքս ինձ իներտ
ինքս ինձ հերիք, ինքս թերի,
լրացնում եմ նորը, հինը (խառը) տետրերից...
Թյուրիմացություն ա հոգեկանս, իսկ դրսից դե-
րասանական պրոֆեսիոնալիզմ ա, ինձ դրդի դե-
պի առողջությունը, սկիզբն այսինքն, ինձ փրկի, էս
օգնության հառաչ չի, այլ դիմում ուղված երկինք, որտև
դավաճա՞ն եմ - հա, անաչա՞ռ եմ - չեն ասե...
Ոչ նրանք ումից ամենաշատն եմ էդ սպասե։
Իմ ոճն ա իրերին տալ շունչ, քաղել դասերը, կը-
հակաճառեն չնայած հետս շատերը...
Դիմապակուն շքամ ճաքեր, էդքան մշուշը` երկրորդ։
Ես սլանում էի մտքերով, այսինքն քշում շուրջերկրյա
ու ինձ չէր հուզում կարծիք, անվտանգության բարձիկ,
նստում եմ հաշվի հիմա ու զգույշ, որ չբացվի...
Խոսում եմ կոդավորելով, որտև խոսում եմ իմ համար,
փորձում եմ ապաշխարել, բայց որ օրինակելի դառնա։
Չշպարել կիրքը սիրով, սիրելուց չշտապել մթնի։
Լոյալ մնալ խնդրին չէ` լուծելու ցանկությունին։
Ասում են պետք ա գաղափարախոսություն,
երևի հենց էդ ա տանում փակուղի...
Առհասարակ ես էլ փլվում դրա պակասից,
բայց մտածում եմ մեկ-մեկ` սենց էլ գլորող եմ կյանքը...
Ես still հավաքում եմ լեգոյով տնակս,
կեսից լեգոները փոխում քարերով։
Ու եթե կենացները քաղցրանում են, իմ
կենացները սկսել են ավարտվել ճառերով...
Ծովը` ճայերով, սովը` մտածված։
Լույսը` ջահերով, մաշնեն` մգացված։
Ինչ էղավ անցյալում ընդեղ էլ մնաց։
Ու դեռ մնաց, մնաց մի քիչ էլ...
Աջ ձեռս` մանկությունս, ձախ ձեռս` հիերոգլիֆ,
սրտիս` կարյերայիս սկիզբը, վզիս` վերնագիր...
Չկա վերջնագիր։
Ես խզբզում եմ քանի սիրտս բաբախում ա։
Տող տող էլ կապեմ տող տող կապրենք:
Ընտանիքը ենթադրում ա գաղափարական կապեր,
ծնունդի ժամանակ թե ճանապարհին դեպի ամպեր...
Ախր համբերի վարպետ, կավը գիտի պնդանալ, պետք չի շտապել,
բարդ մատեր ստանալու համար ձեռք շոշափել,
լույսից չնեղվելու համար մութը նկատել...
Պետք ա մուտքը նկատել, մտնել դուռը,
քոռը սրել վախտին, որ դառնա ամենասուրը,
պետք ա բացառել ծարավը եթե կաթում ա ջուրը,
եթե նույնիսկ կաթ-կաթ - կյանքը շարունակվում ա:
Բանակցում եմ իմ հետ, ինքս իմ ի դեպ
ինքս ինձ հակասում եմ, ինքս ինձ իներտ
ինքս ինձ հերիք, ինքս թերի,
լրացնում եմ նորը, հինը (խառը) տետրերից...
Թյուրիմացություն ա հոգեկանս, իսկ դրսից դե-
րասանական պրոֆեսիոնալիզմ ա, ինձ դրդի դե-
պի առողջությունը, սկիզբն այսինքն, ինձ փրկի, էս
օգնության հառաչ չի, այլ դիմում ուղված երկինք, որտև
դավաճա՞ն եմ - հա, անաչա՞ռ եմ - չեն ասե...
Ոչ նրանք ումից ամենաշատն եմ էդ սպասե։
Իմ ոճն ա իրերին տալ շունչ, քաղել դասերը, կը-
հակաճառեն չնայած հետս շատերը...
Դիմապակուն շքամ ճաքեր, էդքան մշուշը` երկրորդ։
Ես սլանում էի մտքերով, այսինքն քշում շուրջերկրյա
ու ինձ չէր հուզում կարծիք, անվտանգության բարձիկ,
նստում եմ հաշվի հիմա ու զգույշ, որ չբացվի...
Խոսում եմ կոդավորելով, որտև խոսում եմ իմ համար,
փորձում եմ ապաշխարել, բայց որ օրինակելի դառնա։
Չշպարել կիրքը սիրով, սիրելուց չշտապել մթնի։
Լոյալ մնալ խնդրին չէ` լուծելու ցանկությունին։
Ասում են պետք ա գաղափարախոսություն,
երևի հենց էդ ա տանում փակուղի...
Առհասարակ ես էլ փլվում դրա պակասից,
բայց մտածում եմ մեկ-մեկ` սենց էլ գլորող եմ կյանքը...
Ես still հավաքում եմ լեգոյով տնակս,
կեսից լեգոները փոխում քարերով։
Ու եթե կենացները քաղցրանում են, իմ
կենացները սկսել են ավարտվել ճառերով...
Ծովը` ճայերով, սովը` մտածված։
Լույսը` ջահերով, մաշնեն` մգացված։
Ինչ էղավ անցյալում ընդեղ էլ մնաց։
Ու դեռ մնաց, մնաց մի քիչ էլ...
Աջ ձեռս` մանկությունս, ձախ ձեռս` հիերոգլիֆ,
սրտիս` կարյերայիս սկիզբը, վզիս` վերնագիր...
Չկա վերջնագիր։
Ես խզբզում եմ քանի սիրտս բաբախում ա։
Writer: Garagin Nersisyan, Eduard Haroyan
Copyright: Lyrics © O/B/O DistroKid
Copyright: Lyrics © O/B/O DistroKid