Φοβόμουν πάντα την αρχή, γιατί κάποτε θα τελείωνε
Για αυτό και μετρούσα απ' το οκτώ
Γιατί επτά μέρες τώρα και έξι βραδιά συλλογιέμαι τι να πω
Και έχω το πέντε για τυχερό αριθμό
Γιατί· τέσσερα μήνες τώρα έχω να σε δω
Μαύρα μάτια έχω κάνει, αφού στον ύπνο μου είσαι εδώ
Γιατί· η Τρίτη λένε ειν'χειρότερη φορά
Και είναι ο πόνος διπλός , αφού δε θέλω τώρα πια
Και σα· μονάδα μόνη, σε αξίες τριγυρνώ και θέλω άλλη μια μονάδα στα δυο τέταρτα να βγω
Γιατί· περιπλανιέμαι το μισό μου για να βρω , για να μπορέσω να τελειώσω επιτέλους το τανγκό
Έλα και πάρε με απ το χέρι
Στο χορό σου για να μπω
Έχει βραδιάσει από νωρίς, πως θες στο σπίτι σου να ρθω;
Αυτή είναι η μπαλάντα του λαθών, για αυτό ποτέ μου δε θα βρω το κουράγιο να σε κοιτώ
Έχει βραδιάσει, το φεγγάρι με κοιτάζει
Και είμαι μόνη μου χορεύω έναν αλλιώτικο χορό
Είμαι στο δρόμο κι η άσφαλτος παγώνει και έχω μονάχα ένα αστέρι για οδηγό
Ίσως για αυτό ποτέ δε μ'άρεσαν τα τέλη,
Όχι Αριστοτέλη, ποτε μου δε θα βρω έναν σκοπό
Ίσως για αυτό ποτε δεν βλέπω θεία μέρα, γιατί η ευδαιμονία δεν υπάρχει πια εδώ
Και ενώ μιλάμε για το μέλλον μου εν τελεί
Γιατί να μη μπορώ σε μια τάξη να μπω;
Si vis amari, ama - Res non verba
Δε το χω με τις πράξεις , λόγια μονάχα