Έρχεται η ώρα να φύγεις, κλαίω άλλο λίγο
Το τώρα δεν κοιτάω αλλά μόνο το μπρος η πίσω
Πήγε η ώρα να φύγεις, κάτσε άλλο λίγο
Περνάνε οι μέρες που σαι δεν είπα ποτέ αντίο
Στο ντούκου όλα τα πέρασα λες κι έμεινε άλλο λίγο
Θυμάμαι πόσο έκατσα και δεν μπορώ να φύγω
Ξέρω το πως νιώθω όμως ξέχασα το λόγο
Φοβάμαι πως όταν σε ξανά δω δεν θα 'ναι το ίδιο
Ασθένεια ανίατη, ανάγκη ακρωτηριασμού
Μα η ασθένεια είναι μέσα στο κεφάλι μου
Ακούω τη μουσική που ξύπνα πάλι τον πόνο μου
Είναι σαν να παίζω ρωσική ρουλέτα μόνος μου
Ο κύκλος μου αλήθεια πολυεκτιμημένος
Κάθε έναν που διάλεξα τον θέλω ως το τέλος
Μα υπάρχουνε στιγμές μαζί τους που είμαι σκαλωμένος
Γίνονται όλοι μαριονέτες και νιώθω στο λάθος μέρος
Μου πες σε μια συζήτηση πως σ' άρεσε ο στίχος μου
Πως γούσταρες το ύφος μου και θαύμαζες το ήθος μου
Όταν σκέφτηκα πότε έγινε συνειδητοποίησα
Πως πίστευα ότι έγινε αλλά το χα δει στον ύπνο μου
Θέλω να σβήσω
Κλείνω τα μάτια μου να κοιμηθώ και δε με νοιάζει αν θα ξυπνήσω
Μου μάθανε αν κάτι έχω βάλει στο μυαλό μην κάνω πίσω
Αλλά νιώθω ότι έζησα ότι ήτανε να ζήσω
Μαθαίνω από τα λάθη μου, έτσι δεν τα αφήνω
Βιβλία ψυχολογίας μου πάνω στο κομοδίνο
Αν λάθος αποδεικνυόταν η επιλογή μου όμως
Θα ξανά έκανα το ίδιο όντως
Λείπω απ' το σπίτι μου και με εκνευρίζει ο δρόμος
Δεν έχω ύπνο κι έτσι μου έλειψε ο κόρφος
Προσπάθησα πολλά άλλα δεν πρόκειται να φύγει ο πονος
Έρχεται η στιγμή που θα σε δω και θα 'ναι το ίδιο κι όμως
Λείπω από το σπίτι μου και με εκνευρίζει ο νόμος
Του σύμπαντος να καθορίζει τη ζωή μας τόσο
Έκανα τα πάντα όμως δεν υπάρχει τρόπος
Πέρα από το να σε δω κι ας πέρασε ο χρόνος
Θέλω βγαίνοντας έξω να πω τα λέμε σε λιγο
Να ξέρω πως θα σε βρω, ξανά όταν γυρίσω
Πέρασε καιρός και πάλι νιώθω ανάγκη να στείλω
Φοβάμαι πως όταν σε ξανά δω
Δεν θα 'ναι το ίδιο τέλος πάντων