Έρωτας για μένα είναι
λοιπόν, απέναντι από το παλιό μου σπίτι που έμενα με το σύντροφό μου, ζούσε ένα ζευγάρι ηλικιωμένων.
Ωραία, αυτοί κάθε πρωί, γύρω στις 11:00, που ο ήλιος χτυπούσε το μπαλκόνι τους, έβγαιναν μαζί στο μπαλκόνι και εκτελούσαν την υπέρτατη πράξη αγάπης. Στέκονταν αμίλητοι η μια πλάι στον άλλον και απολάμβαναν τον ήλιο. Ε λοιπόν, αυτό το ιερό εικοσάλεπτο, μέχρι να προχωρήσει στο επόμενο μπαλκόνι, ορκίζομαι πως ο ήλιος έλαμπε μόνο για αυτούς.
Μετά από λίγο καιρό χωρίσαμε με τον σύντροφο μου, εγώ μετακόμισα εκείνος έμεινε στο ίδιο σπίτι. Τον πέτυχα στον δρόμο μια μέρα με ήλιο.
-Τι κάνεις, τον ρώτησα.
-Καλά, μου λέει. Ρε πέθανε ο παππούς απέναντι-
-Τι κάνεις, χωρίς εμένα ήθελα να πω. Αλλά σα να μου απάντησε ήδη...
-Ήλιο έχει σήμερα.
-Ναι.