ඇවිලුනා ගිණි ඉසිඹුලනදා
නිවන්න හීතල පොදක් නැති දා
මඟ නොමඟ පා උමතුවෙන්
තබන පියවර සීරුවෙන්
අමාවක දිනෙක බොහෝ රෑ වී
පියා පත් වැහැරී
අමාවක දිනෙක බොහෝ රෑ වී
පියා පත් වැහැරී
අතරමඟ ගමනේ
වහන් ආ දෙනෙත් ඇරන් බලන යාත්රිකයා
මා කෙලෙස් තුල කොටු වී ඉන්න යන්ත්රිකයා
හා! සතපා මිහි මත දිවි කත සමඟින් පිරිසත්
ලබා තිරිසන් අතර බවක් මිනිසත්
පැදන් චාරිකාව කෙලවරක් හොයන්
කලුවරක් මැදන් අඳුරින් කව්රු බේරගන්න ඒවීද මාව
උරුම උඩ බලන් යැද්දටත් සසරමයි
තිසරණ සරණ ගියත් තමත් මං අසරනයි
අසරනයි! ගැටගහන් පණ ඇහුවා බණත්
පිනෙව්වා කනත් බලන් පෑදෙනකන්ම නැණත්
බව දුක් නිසාම රැය පුරම
ඉඳන් මා ලොවක කාම වපුරන් කමතෙත් අකුසල් තාම
දකින හීන පසෙකින තබාගෙන ඇදන් දුවන
ගැලක බැඳි ගවෙකු හට පෑදෙයිද නුවණ
දැනුමෙන් ඳිළිඳු මනසින් බිලින්ඳු දකින මිරිඟු
අතැර යන විට යයි කරන් ආත්මයම කිළිිටු
ඇවිලුනා ගිණි ඉසිඹුලනදා
නිවන්න හීතල පොදක් නැති දා
මඟ නොමඟ පා උමතුවෙන්
තබන පියවර සීරුවෙන්
අමාවක දිනෙක බොහෝ රෑ වී
පියා පත් වැහැරී
අමාවක දිනෙක බොහෝ රෑ වී
පියා පත් වැහැරී
අතරමඟ ගමනේ
නිමාවක් නැතිව ඇවිදන් හැමදාමත්
හොයන් ගියත් නොදැන් හසරක් රියන් හතරක් තමත් උරුම
වැසෙන තුරුම ඇස් හවුහරනක් හොයන්
ගව් ගණනක් ගියත් නොපෙන්නුනත් ඇත මං තුලම
හා! ඇරඹුමට කලින් අත හැරීම
තවත් ඇයත් ලං වී ඉඳී මටත් නොදැනීම
වන්දනාව අතරමග, කෙලෙස් මන් අසලමයි
පිරුනත් සැපයෙන් දෑත තමත් මං අසරණයි අසරණයි
අතු පතර ගෙවා යමින් කතර
උනත් ලොව පතල කරයි ද මමත් නතර
නෑ! මං අසල නෑ කෙනෙක්
එතෙර වුනු එමෙන්ම ගෙවෙන දිවියෙන් ගැලවීමක් නුදුරින් නෑ!!
ප්රෙහෙලිකවක් අතේ තියන් හැමදාමත්
මන් මාවත් මත දුවමින් ගියත් මං ගාවත්
මදි පිං ඉන්නේ මං දුරින් බොහොමයක්
චාරිකවේ මැද හිඳන් ඇඟිලි ගනිමින් වැලපෙයි ඉතින්