MeneerVenus - Eenzame Strijder (feat. Renga) Lyrics

Eenzame strijder op het pad vol gevaren
Met je sokken vol met gaten, hoe gaat het?
De glans die van je straalde en de liefde die je had
Voor alle onvolmaakte mensen waarin jij wel de schoonheid zag
Ik mis het
Waar is de tijd gebleven
Van de picknicks in het park en de liefde laten leven?
Wij laafden ons aan water wat we dronken uit rivieren
En geen mens kon ons iets maken als wij ons met bloemen sierden
En dan de liedjes die we maakten
De schoonheid van de vrouw en dat wij die niet vergaten
Smekend om genade met de staart tussen de poten
Om vergeving moeten vragen omdat wij het weer verkloten
Maar het geeft niet... Want we leerden van de fouten
Wijsheid komt met de jaren en het maakte ons wat ouder
Met een beter zicht en niet meer op de tast
Was getekend met de heimwee naar de man die jij toen was

Eenzame strijder met je lang vervlogen dromen
Als kind leerde je vluchten door te klimmen in de bomen
Verlangend naar de overkant van het troebele water
Hopend dat een engel je kwam halen
Maar jij hoorde slechts de raven krijsend in het donker
En kwelgeesten die plaagden: 'jij bent niks bijzonders'
Ooit weggerend vanuit de pijn om nooit meer terug te keren
Verwaarloosd als een vogel met uitgetrokken veren
Maar toch hield het je vast
Toen de kleuterjuf vertelde dat ze toekomst in je zag
Als ik haar niet had, wat zij je gaf, en jij toen mocht ervaren
Die dag dat zij je kuste en het licht bracht op de aarde
In haar kwam liefde samen en ik zou het nooit vergeten
Want zonder haar zou ik vandaag de dag niet eens meer leven
Het bracht mij wijsheid en genade
Dit oude houten hart brand op het zout van al die tranen