เขียนลงบันทึกที่มีแต่ข้อความ
หมึกสีดําด้วยความลุ่มหลง
ด้วยความสับสนเหมือนไม่รู้ตัว
ความรักมีเท่าไหร่เขียนลงไป
มันไม่ได้สุขสมสักเท่าไหร่
ไฟรักเธอหมดลงมืดมนไป
แล้วฉันควรจะหวังหรือไม่
เสียใจแต่เธอไม่เคยร้อง
เพราะมันไม่มีค่าอะไร
จบแล้วเรื่องเราวันเก่า
เธอหายไปไม่ลา
เหลือเพียงแต่ฉันที่รักไปรักในใจ
และเมื่อผ่านพ้นมานานเหลือเกิน
แต่กลับต้องมาพบเจอเรื่องของเรา
อยู่ในบันทึกที่ยังไม่ลืม
ยิ่งนานดูก็รู้ฉันนั้นต้องการ
เพียงอยากจะยิ้มเสียที
อยู่อย่างคนมีชีวิตเสียที
เมื่อฉันไม่มีเธอแล้ว
ฉันไม่มีเธอแล้ว
เมื่อไม่มีแล้วก็คงต้องยอม
รับมันเอาไว้
รับมันเอาไว้
รับมันเอาไว้แม้ใจยังหวัง
ความรักมีเท่าไหร่เขียนลงไป
มันไม่ได้สุขสมสักเท่าไหร่
ไฟรักเธอหมดลงมืดมนไป
แล้วฉันควรจะหวังหรือไม่
เสียใจแต่เธอไม่เคยต้องร้อง
เพราะมันไม่มีค่าอะไร
จบแล้วเรื่องเราวันเก่า
เธอหายไปไม่ลา
เหลือเพียงแต่ฉันที่รักไปรักในใจ
เพียงอยากจะยิ้มเสียที
อยู่อย่างคนมีชีวิตเสียที
แต่ฉันไม่มีเธอแล้ว
ฉันไม่มีเธอแล้ว
เมื่อไม่มีแล้วก็คงต้องยอม
รับมันเอาไว้
รับมันเอาไว้
รับมันเอาไว้แม้ใจยังหวัง
เมื่อฉันไม่มีเธอแล้ว
เมื่อฉันไม่มีแล้ว
ก็เหลือเพียงแต่ความรัก
เหลือเพียงแต่ความรัก
รักที่มันอ้างว้าง โว้โฮ้