Πίνω κάθε μέρα ώστε το βράδυ πιο εύκολα να κοιμηθώ
Σκέφτομαι πολύ τα πάντα προσπαθώ να μην σκεφτώ
Έχω ανθρώπους που πρέπει να τους σταθώ δεν γονατίζω
Δεν βοηθά καθόλου να πίνω και να καπνίζω
Είμαι όσα φοβάμαι να κρατήσω
Τα θέλω που τα άγχη μου δεν μ' άφησαν ποτέ να προσπαθήσω
Να γράφω όταν δεν έχω κάποιον τρόπο να μιλήσω
Είμαι αυτά που έζησα και όσα δεν θα ζήσω
Παλεύω αυτά που νιώθω να τα πνίξω
Τα θέματα που έχω στους δικούς μου μην τα θίξω
Μου μοιάζει τόσο δύσκολο γαμώτο να το λήξω
Τα κάνω όλα σκατά για αυτό φοβάμαι να σ' αγγίξω
Ο χρόνος γραμμικός και όλο φεύγει με ταχύτητα
Είπα πολλά και νιώθω πως δεν είπα τίποτα
Δεν πατώ στο διάστημα δεν έχει καν ταχύτητα
Γράφω συχνά και νιώθω πως δεν γράφω τίποτα
Όταν με κοιτάς νιώθω γεμάτος και το λέω σαν παιδί
Κανείς δεν με καταλαβαίνει στον Θλιμμένο είχα πει
Το χάος κοντοζυγώνει περιμένει την στιγμή
Σε ποιον έχω μιλήσει μαλάκα στην τελική ; Είμαστε μόνοι
Κάθε μέρα ζω τα ίδια και ψάχνω τα ομορφότερα
Μα δεν τα βλέπω πουθενά όσο και αν ψάξω
Και ας πονάνε τα γαμήδια έχουμε ζήσει και χειρότερα
Βάσανα και ψυχολογικά όπου κοιτάξω
Μάθαμε στα λίγα δεν ζητάμε περισσότερα
Και αν τα πάρω σε μια νύχτα θα τα κάψω
Μόνο μια φορά να λέμε ότι είμαστε καλά στα γενικότερα
Να μην φοβάμαι να πετάξω
Νιώσε με , να νιώσω και εγώ λίγο από τον πόνο μου
Με θες κοντά σου μα διώχνεις με τον τρόπο σου
Και άμα φύγω θα με ψάχνεις μες στα βράδια σου
Μα πως να φύγει άμα δεν διώξω τα σκοτάδια σου ;
Άκουσε με όσο με σπρώχνεις θα 'μαι τοίχος
Παιδί ανασφαλές που σε ξεχώρισε στο πλήθος
Ίσως να μην κουνιέμαι να 'μαι σαν τοίχος
Παιδί που ξεχωρίζει απ' τα μπουκέτα μες στο στήθος
Θέλουμε να δούμε να γελάνε όσοι μας κάναν να λυπόμαστε
Άνθρωποι αρπακτικά και έτσι τρωγόμαστε
Μετά πεθαίνουμε και ζούμε όσα θυμόμαστε
Δέχομαι να κλαίμε μα όχι το να κλαιγόμαστε
Θέματα πολλά γενικά
Πώς θα την βγάλουμε με άγχος, με σπουδές και δουλειά
Η κατάθλιψη το βράδυ σου την πόρτα χτυπά
Πόσο περίεργο σου φαίνεται να πάνε όλα καλά ; Ε;
Αυτή είναι η γενιά μου και οι παιδικοί μου φίλοι
Γίναν ναρκομανείς όσοι δεν παν σε ψυχολόγους
Το ραπ είναι η αλήθεια μας που βγαίνει από τα χείλη
Μισώ τα ψυχοφάρμακα, τα ντρόγκια και έχω λόγους
Κάθε μέρα ζω τα ίδια και ψάχνω τα ομορφότερα
Μα δεν τα βλέπω πουθενά όσο και αν ψάξω
Και ας πονάνε τα γαμήδια έχουμε ζήσει και χειρότερα
Βάσανα και ψυχολογικά όπου κοιτάξω
Μάθαμε στα λίγα δεν ζητάμε περισσότερα
Και αν τα πάρω σε μια νύχτα θα τα κάψω
Μόνο μια φορά να λέμε ότι είμαστε καλά στα γενικότερα
Να μην φοβάμαι να πετάξω