[ Featuring Peja ]
Proszę wybacz mi wszystkie te szalone dni
Tyle krzywd wyrządzonych, przez to wszystko mi wstyd
Przyrzekałem że się zmienię, poprawię, będę dobrym
Nie do końca przegrany, na wiele złego odporny
Jestem typem straceńca, który chce rozgrzeszenia
Wiele mogę pozmieniać, często brakuje siły
Wsparcia, poparcia, wiem, że istnieje szansa
Nie przywykłem do różańca, choć potrafię być pokornym
Podobno jestem zdolny, nie chcę tego zmarnować
Życie chcę szanować i wiem jak się zachować
Nie chcę później żałować gdy przyjdzie się pożegnać
Życie podsumować, nie chce mego życia przegrać!
Się zarzekałem, że to żadna możliwość
Przeklinałem, przeklnę zdradę, biedę, chciwość
A wspierałem, nadal wspieram tych, co bez zmian w potrzebie
Bezinteresownie, nie chcę za to żyć w niebie
Wracam do sentencji, że życie błogosławieństwem
Ale jak inni cierpię i tu nie chodzi o materię
I wiem, że zanim zwiędnę mogę czegoś dokonać
Jak wyjść na prostą? Poradź! Tylu ludzi wciąż błądzi
I ci głupi i mądrzy, psują, codzień dar życia
Na świecie, który często jest piękny i zachwyca
Zadziwia, nas ludzi, fascynuje swym pięknem
Jestem zwykłym śmiertelnikiem, co obcuje wciąż z piekłem
Już tu na ziemi, co zrobić by to zmienić?
Z dni na dzień się uczę jak innych pracę cenić
Szanować ludzi, często muszę się natrudzić
By nie wybuchnąć gniewem, nie wiem czy mam potrzebę
Być wrogiem i czy w niebie znajdzie się tam dla mnie miejsce?
Wiem, mam podłe serce, los mnie nie oszczędzał
I dlatego mam wrażenie, że jestem typem bez serca
Nie powiem bądź a klęknę, chyląc głowę bardzo nisko
Nieraz krzyżowałem rękę, znam, święte pismo
Lecz pytam Cię, to wszystko? Tu gdzie głód, śmierć tak blisko
Morze wylanych łez, czy ty o tym wszystkim wiesz?
Pyta Cię zwykła wesz, wielu rzeczy świadoma
Jak kłamię niech skonam, tu jest Sodoma, Gomora
Jak mam w sobie pokonać mego własnego demona?
Który ściąga mnie na dno, osacza mnie, już dawno
Zawładnął mą duszą, wiem nieczystości kuszą
Dobre alternatywy szybko znaleźć się muszą
Idź z Bogiem, idź, idź z Bogiem
Boże pomóż mi
Boże pomóż mi
Idź z Bogiem, idź, idź z Bogiem
Boże pomóż mi
Boże pomóż mi
Być uduchowionym, czy mieć pociąg do mamony?
Pieniądz Bogiem tego świata? Tak pomyśli tylko chory
Lecz wielu tak myśli, zbyt wielu, epidemia
Zbyt wielu nie ma zasad i skrupułów i bez cienia
Zażenowania jeden drugiemu zasłania
Upragniony cel, oto ludzkości dramat
Priorytet to konsumpcja, to świat umarłych dusz
Widzę, co rusz tych, co nie czują trwogi
Plują na ubogich, którzy są tak bogobojni
Panie bądź dla nich chojny o mnie też czasem wspomnij
Dziś już nikt nie poluje tylko po to by przeżyć
Zaostrzone apetyty psują ludzi niestety
Tak niedoskonały jest śmiertelnik, czy wiedziałeś?
Czy do życia powołałeś ten kolejny gatunek
Bym ja go musiał nazwać, że to zwierzę w ludzkiej skórze?
Znaczna część to tchórze, kolejna, zwyrodnialcy
Są ich całe masy, podzieleni na klasy
Czy słyszysz te hałasy? Te masowe protesty?
Czy człowiek musi niszczyć, tylko po to by przeżyć?
Wciąż nie chcę w to wierzyć, ten świat nie może przetrwać
Jeśli takie wydarzenia wciąż dominują w mediach
Raczej dramat, nie komedia, to wybuchnie jak Etna
Słowa z ulicy getta, o których nikt nie pamięta
Tylko ja tu chcę przetrwać, mimo własnych słabości
Braku doskonałości, chcę tu żyć, pragnę być mocny
Stanowczy, lecz dobry, chcę miłości nie wojny
Dla mych ludzi pokorny i dla tych, którzy znaczą
Więcej niż ja z ich wiedzą, się zaznaczą
Na kartach historii, zrobią coś dla ludzkości
Tymczasem ja będę przybijał ludziom na koncertach piątki
To jak znak pojednania jak poczucie wspólnoty
Dziś nie w głowie głupoty, to głęboka refleksja
Bo egzystencja intryguje i nie chce przestać
Idź z Bogiem, idź, idź z Bogiem
Boże pomóż mi
Boże pomóż mi
Idź z Bogiem, idź, idź z Bogiem
Boże pomóż mi
Boże pomóż mi