Hann er einn af þessum stóru
Sem í menntaskólann fóru
Og sneru þaðan valinkunnir andans menn
Ég sá hann endur fyrir löngu
Í miðri Keflavíkurgöngu
Hann þótti helst til róttækur og þykir enn
Já hann er, enginn venjulegur maður
Og hann býr, í næsta nágrenni við mig
Og hann er alveg ofboðslega frægur
Hann tók í höndina á mér, heilsaði mér
Hann sagði, "Komdu sæll og blessaður"
Ég fór gjörsamlega í hnút
Hann sagði, "Komdu sæll og blessaður"
Ég hélt ég myndi fríka út
Hann hefur samið fullt af ljóðum
Alveg ofboðslega góðum
Sem fjalla aðallega um sálarlíf þíns innri manns
Þau er ekki af þessum heimi
Þar sem skáldið er á sveimi
Miðja vegu milli malbiksins og regnbogans
Já hann er, enginn venjulegur maður
Og hann býr, í næsta nágrenni við mig
Og hann er alveg ofboðslega frægur
Hann tók í höndina á mér, heilsaði mér
Hann sagði, "Komdu sæll og blessaður"
Ég fór gjörsamlega í hnút
Hann sagði, "Komdu sæll og blessaður"
Ég hélt ég myndi fríka út
Við ræddum saman heima og geyma
Ég hélt mig hlyti að vera að dreyma
En ég var örugglega vakandi
Mér fannst hann vera ansi bráður
Hann spurði hvort ég væri fjáður
Og hvort ég væri allsgáður og akandi
Já hann er, enginn venjulegur maður
Og hann býr, í næsta nágrenni við mig
Og hann er alveg ofboðslega frægur
Hann tók í höndina á mér, heilsaði mér
Já hann er, enginn venjulegur maður
Og hann býr, í næsta nágrenni við mig
Og hann er alveg ofboðslega frægur
Hann tók í höndina á mér, heilsaði mér
Hann sagði, "Komdu sæll og blessaður"
Ég fór gjörsamlega í hnút
Hann sagði, "Komdu sæll og blessaður"
Ég hélt ég myndi fríka
Hann sagði, "Komdu sæll og blessaður"
Ég fór gjörsamlega í hnút
Hann sagði, "Komdu sæll og blessaður"
Ég hélt ég myndi fríka út