ฉันลืมตาเกิดในยามเช้า
ฤกษ์งามเวลาเก้าโมงเศษเศษ
Brown cream gold yellow white red
ยังคงสงสัยเหตุใดสีดำ
มองผู้คนผ่านเลยจากไป
เฝ้าคอยว่าใครสนใจสีดำ
คิดคิดแล้วน้อยใจข้างในเจ็บช้ำ
อยากล้างเวรกรรมเปลี่ยนเป็นสีแดง
ฉันไม่เคยพอใจในตัวเอง
ทำได้แค่เพียงละเลงสีแดง
ใจข้างในที่สวยงาม ช่างเลือนลางในสายตา
โดนจองจำด้วยวาจา ที่ไม่เคยแม้แยแส
สิ่งที่ใครพูดกัน เกี่ยวพันไว้ให้เป็นไป
ฉันคงเป็นได้แค่เพียง เรื่องที่ใครใครเค้าเชื่อกัน
และมันคงจะไม่มีวัน เปลี่ยนผันแปรสิ่งเหล่านี้
แม้ตัวตนไม่เปลี่ยนแปลง มายากลถังสีแดง
กระโดดลงไปในพริบตา
เหมือนว่ามีบางอย่างกำหนดไว้
ให้เชื่อและตามใจใครสักคน
ความเป็นจริงที่สวยงาม คล้ายแค่เพียงภาพเลือนลาง
เพียงบางคำที่ใช้มา ความงดงามพลันจางหาย
เปลี่ยนแปลงไปง่ายดาย คล้ายไม่เคยมีสิ่งนั้น
ฉันคงเป็นได้แค่เพียง เรื่องที่ใครใครเค้าเชื่อกัน
และมันคงจะไม่มีวัน เปลี่ยนผันแปรสิ่งเหล่านี้
แม้ตัวตนไม่เปลี่ยนแปลง มายากลถังสีแดง
กระโดดลงไปในพริบตา
ใครมีเวทมนตร์เปลี่ยนใจที่ทุกข์ทน
ให้มันได้ผ่านพ้นมีเพียงความสวยงาม
หากความเชื่อเปลี่ยนแปลงได้ง่ายดาย
ฝันคงกลายเป็นจริงสักที
ยังคงเว้าวอนดวงดาวโปรดช่วยนำพา
พาใครสักคนผ่านมาไม่เพียงร้างไกล
แต่คงไม่มีวัน เป็นแค่ความฝัน
มีแค่เพียงฉัน อย่างเดียวดาย