Þrútið var loft og þungur sjór
Þokudrungað vor
Það var hann Eggert Ólafsson
Hann ýtti frá kaldri Skor
Gamall þulur hjá græði sat
Geigur var svip hans í
Hann mælti við Eggert Ólafsson
"Mér ógna þau vindaský"
"Ég sigli' ei skýin, ég sigli sjá!"
Svaraði kappinn og hló
"Ég trúi á Guð, en grýlur ei
Og gleð mig við reiðan sjó"
Gamall þulur frá græði hvarf
Gegndi með þungri lund
"Þú siglir ei þennan sjó í dag
Þú siglir á Guðs þíns fund"
Það var hann Eggert Ólafsson
Hann ýtti frá kaldri Skor
Vindur upp segl og sjálfur við stjórn
Settist með formanns þor
Knúðu rastir knerrir tveir
Komið var rok um svið
Síðasti fugl úr fjarri Skor
Flögraði' á vinstri hlið
Á búlkanum situr brúður ung
Bleik var hin göfga kinn
"Ó, Guð! sú báran er brött og há
Hún brotnar í himininn inn!"
"Hækkið þið seglin!" hetjan kvað
En Helja skjótari varð
Boðinn skall yfir bárumar
Í búlkann var komið skarð
Það var hann Eggert Ólafsson
Frá unnarjónum hann stökk
Og niður í bráðan Breiðafjörð
Í brúðarörmun sökk